Vandaag begint voor mij een smakelijk nieuw culinair avontuur: ik ga de komende maanden (en misschien doe ik er wel langer over…) de nationale gerechten uit alle 196 landen van de wereld koken, van de A van Afghanistan tot de Z van Zwitserland.
Je kunt mijn ontdekkingsreis vanaf nu op verschillende plekken op social media vinden. Natuurlijk komen de verhalen en recepten op mijn blog vinissima.nl (zie https://vinissima.nl/category/culinair/nationale-gerechten) en op Facebook kunt je mijn pagina www.facebook.com/VillaVinissima volgen.
Op Instagram doe ik dat als @vinissima (de naam waarmee ik op social media bekend ben), maar ook onder het nieuwe account @NationalDishes en onder de hashtag #vinissimasculinaryworldtour, zodat je dat mijn culinaire wereldreis makkelijk kunt volgen en niet meteen al mijn overige posts over andere gerechten, wijn, wijn-spijs en cocktails wilt lezen.
Vandaag begint voor mij een smakelijk nieuw culinair avontuur met @NationalDishes. Ik ga de komende tijd gerechten uit alle 196 landen van de wereld koken, van de A van Afghanistan tot de Z van Zwitserland. Ik neem voor mijn culinaire wereldreis het ‘nationale gerecht’ als uitgangspunt.
Wereldkeuken
#NationalDishes van A tot Z … wat houdt dat in? Ik heb me altijd al voor de wereldkeuken geïnteresseerd en kook zelden Hollandse kost, maar meestal ‘buiten de deur’. Wie mij volgt, ziet recepten uit alle windhoeken, van homemade Italiaanse gnocchi, lenterisotto en Napolitaanse pizza tot Franse parmentier de confit de canard, van Griekse lamssouvlaki tot Oostenrijkse Wiener Schnitzel, van Luikse ballen met uien-rozijnensaus tot Britse Sunday Roast en Ploughman’s Lunch, van Moorse spiesjes tot Portugese kip piri piri, van Arabische muhammara-dip tot Marokaanse chorba, van Peruaanse lomo saltada en Panamese ropa vieja tot Nigeriaanse jollof rice en Zuid-Afrikaanse bobotie, en van Indiase kip tikka masala en Koreaanse bulgogi tot Filippijnse kip adobo.
Daar zitten af en toe zogenaamde ‘nationale gerechten’ tussen, zoals de Zuid-Afrikaanse bobotie, arroz con pollo uit Costa Rica en de Maltese stoofschotel met konijn, maar dat was toen niet mijn hoofddoel. Nu ga ik echter gericht op zoek naar echte ‘nationale gerechten’ en ik doe van A tot Z alle landen aan.
Nationale gerechten van A tot Z
Ik begin mijn culinaire wereldreis met de A van AFGHANISTAN. Hierna komt Albanië. En als de reis bijna ten einde is, sluit ik de tour af in Zweden en tenslotte in Zwitserland. Köttbullar (Zweedse gehaktballetjes) en kaasfondue? Wie zal het zeggen. Ik weet nog niet wat me allemaal te wachten staat. Spannend dus.
Ik neem voor mijn culinaire wereldreis het ‘nationale gerecht’ als uitgangspunt. Wat dat is? Vaak zijn het geen officieel aangewezen gerechten. Een nationaal gerecht is meestal een culinair gerecht dat sterk geassocieerd wordt met een bepaald land. Het wordt algemeen beschouwd als kenmerkend voor een land (of streek).
Een gerecht kan om verschillende redenen als een nationaal gerecht worden beschouwd. Het kan zijn dat een bepaald gerecht als nationaal gerecht is gepromoot door het land zelf. Zo verging het de kaasfondue. De Schweizerische Käseunion (SKU) wilde het eten van drie Zwitserse kazen (Greyerzer, Emmentaler en Sbrinz) bevorderen en bombardeerde de kaasfondue met een forse marketingcampagne tot Schweizer Nationalgericht.
Daarnaast zijn er gerechten die onderdeel vormen van feestelijke, culturele of religieuze tradities. Ook kan een nationaal gerecht een specifiek ingrediënt bevatten dat typerend is voor een bepaald land of een bepaald gebied. En tenslotte kan een gerecht met lokale producten op een voor dat land onderscheidende manier bereid worden.
Vage grenzen?
Goed om te weten dat de lijst van ‘nationale gerechten’ niet voor 100% vastligt, dat er bij sommige landen (denk aan China of India met uiteenlopende regionale keukens) vaak meer gerechten gezichtsbepalend zijn en dat de keuze altijd wat arbitrair is, zeker als er meer gerechten dingen naar de titel ‘nationaal gerecht’! China of India zijn zo groot dat regionale verschillen sterk bepalen wat het meest herkenbare gerecht is. In China spelen regionale keukens een grote rol en is er niet één gerecht als nationaal gerecht te benoemen. Of je moet er eentje, b.v. Peking-eend, kiezen en die tot nationale winnaar uitroepen. Dat geldt ook voor India. Wie wint er in Italië? Is dat pizza of pasta? Of een heel ander gerecht? Gaat het Verenigd Koninkrijk voor ‘Fish & Chips’ of de volledig ingeburgerde ‘Chicken Tikka Masala’ die inmiddels kennelijk tot Brits erfgoed behoort?
Culinaire en culturele zoektocht
Mijn culinaire reis wordt ook een ontdekkingsreis, en een zoektocht. Een zoektocht naar het meest authentieke gerecht voor een bepaald land. Maar vermoedelijk af en toe ook naar bepaalde ingrediënten die in ons land moeilijk(er) of onmogelijk te verkrijgen zijn. Nu kom ik in Den Haag een aardig eind en puilt mijn voorraadkast uit, maar toch. Sommige ingrediënten zal ik wellicht niet kunt vinden en dan moet ik zoeken naar alternatieven die wel in Nederland verkrijgbaar zijn.
Ik ben ook benieuwd wat ik allemaal tegenkom aan gebruiken rondom eten. Want eten is ook sterk cultureel bepaalt. Het wordt dus ook meteen een cultureel avontuur, want eten is sterk verweven met de lokale cultuur en tradities. Zo ga ik tijdens de corona-thuiszitdagen toch nog een beetje op reis.
Spannend! Ik heb er zin in en hoop jullie ook! Volg je me de komende tijd in mijn culinaire reis om de wereld…? Binnenkort kom ik met het eerste recept: Kabuli Palaw uit Afghanistan.
Tip: je kunt mijn project ook volgen op Instagram: @NationalDishes
© 2020 Tekst & Fotografie: Ingrid Larmoyeur | vinissima.nl.
Teksten en foto’s mogen door derden niet zonder toestemming worden overgenomen of gebruikt.
Geef een reactie